هر گؤلدن بیر بال پایی

اوره ک و دیله ک لریمیزی و آغیللاریمیزی پایلاشاق

هر گؤلدن بیر بال پایی

اوره ک و دیله ک لریمیزی و آغیللاریمیزی پایلاشاق

ضرورت وجود نشریه ی فرهنگی در دانشگاه صنعتی اورمیه

 

بی شک همگی از ضرورت وجود یک نشریه آگاهید "رساندن آگاهی های لازم توسط عده ای برای عده ای دیگر که توانایی صرف وقت وهزینه های دیگر برای رسیدن به آن آگاهی ها را ندارند ".نشریه فرهنگی نیز مربوط به نیاز های رفتاری مخاطبان می باشد و افراد برای زندگی بهتر در جامعه به آگاهی های رفتاری احتیاج دارند که یک نشریه فرهنگی می تواند بخشی از آنرا (نه همه آن ) پاسخگو باشد . حال این انسان دان چه دانشجو باشد چه پزشک باشد چه کارگر باشد و... فرقی نمیکند مگر یک مهندس یا دانشجویش صرفا یک یک ماشین یا رایانه است که چند سالی داده ها را در حافظه خود ذخیره کند و دوباره باز گرداند ؟نه!قطعا در طول مدت دریافت داده های عملی مسایلی پیش او می آید که باید با روحیه ای استوار با آن روبرو شود که این رویارویی علاوه بر تاثیر بر زندگی تحصیلی بر کل زندگی فرد نیز اثر دارد چه بسیار افراد که پس از تحصیل روحیات تحصیلی خود را به کلیت زندگی خود انتقال و تعمیم داده اند . حال چرا باید افرادی به میان آیند که با وجود مسایل فراوان نتوانند به تشخیص ابراز و رفع  مسایل خود و همنوعان خود بپردازد ؤ مگر او دون من الغیر است پس این وسیله نشر-نشریه-باید پراکنده شود که بگوید  ای دانشجو تو عزیزی... تو شریفی.. تو صاحب کرامتی... این احساسات اند که در شخصیت فرد اثر می گذارند اصلا در جامعه است که شخصیت فرد اثر می گذارند اصلا در جامعه است که شخصیت به خود رنگ می گیرد پس چرا باید درنگ کرد چرا باید دانشجویان را از وجود یک منبع رفتاری اجتماعی هر چند جزئی  محروم شوند مگر این نیست که رفتار انسان از بر هم نهی مجموعه عوامل اطرافش ایجاد میشود؟اگر افراد ناشر با درایت و اتکا به علم خود و اتصال به منابع فکر به نشر افکار بپردازند یقینا نمیتوان در مقبل چرا های گفته شده  چشم را پوشاند.

به خصوص دانشگاه صنعتی اورمیه پس از تاسیس ء نیاز به سرعت رشد بالا برای رسیدن به سطح دانشگاه های برجسته کشور و حتی دنیا!!! دارد چرا باید خود را از وجود این کاتالیزور در این برهه از حیات خویش محروم سازد . البته بگویم هر نهاد اجتماعی از جمله نشریه دانشگاه ما بدون دانشجویان مخاطبش و همگام نبودن آنها ارزشی ندارد    پس ای دانشجوی عزیز  ای دوست1ره توشه سفر برگیر و یاران خود را در نشریه فرهنگی ..... در طول این راه همراهی کن و تنها نگذار.